Classificatie van paramedische dwarslaesie interventies

Dit project is afgerond

Verschillende ontwikkelingen hebben tot de wens geleid om de inhoud van het revalidatieproces bij dwarslaesie in kaart te brengen. Een eerste noodzakelijke stap om de inhoud van revalidatie te expliciteren is het definiëren van behandelingen op uniforme wijze. Hiervoor is een classificatie van behandelingen voor dwarslaesiepatiënten ontwikkeld. In de classificatie zijn -aan de hand van de Internationale Classificatie van het menselijk Functioneren (ICF) en het Leerplan voor revalidatieartsen- paramedische behandelingen van fysiotherapeuten, ergotherapeuten en sportmedewerkers en/of bewegingsagogen gericht op patiënten met een dwarslaesie, geïdentificeerd en hiërarchisch ingedeeld. De classificatie bestaat uit 3 niveaus van functioneren en is onderverdeeld in 25 categorieën Per categorie zijn er 5 soorten van behandelingen: (1) oefeningen (en applicaties), (2) onderzoek, (3) voorlichting, (4) voorzieningen en (5) overig. Het aantal behandelingen dat is geïdentificeerd onder oefeningen varieert per niveau en per categorie. In totaal zijn er 139 behandelingen beschreven in de handleiding.

Deel onderzoek 1: ontwikkeling (2005)
De identificatie van de behandelingen is gebaseerd op literatuuronderzoek, praktijkervaring en een Delphi consensusronde waarbij 30 therapeuten uit 10 gespecialiseerde dwarslaesiecentra in Nederland en België betrokken zijn geweest. De resultaten zijn beschreven in het artikel Development of a classification system of physical, occupational, and sports therapy interventions to document mobility and self-care in spinal cord injury rehabilitation (Journal of Neurologic Physical Therapy, March 2008).

Deel onderzoek 2: toetsen bruikbaarheid (2006)
In 2006 heeft er in Rijndam Revalidatiecentrum te Rotterdam, St. Maartenskliniek te Nijmegen en De Hoogstraat te Utrecht een bruikbaarheidsonderzoek van deze classificatie plaatsgevonden. Hierbij werd de haalbaarheid van het classificeren van dagelijks uitgevoerde behandelingen door fysiotherapeuten, ergotherapeuten en sportmedewerkers getoetst. In totaal werden er 856 behandelingen bij 142 patiënten door 36 therapeuten geregistreerd. De resultaten van dit deel van het onderzoek zijn beschreven in het artikel Feasibility of a classification system for physical therapy, occupational therapy, and sports therapy interventions for mobility and self-care in spinal cord injury rehabilitation (Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 2008).

Deelonderzoek 3: toetsen betrouwbaarheid (2007)
Eveneens met medewerking van bovengenoemde centra werd aan de hand van videobeelden van behandelingen onderzocht of het systeem zo eenduidig is dat verschillende therapeuten bij het registreren van een behandeling tot dezelfde codes uit de classificatie zouden komen (interbeoordelaars betrouwbaarheid), en of dezelfde therapeut bij het herhaald coderen van dezelfde behandeling tot dezelfde codes kwam (intrabeoordelaars betrouwbaarheid). De resultaten van dit deel van het onderzoek zijn geaccepteerd door Archives of Physical Medicine and Rehabilitation (2008).

Deelonderzoek 4: Registreren van behandelingen in Nederland (2008)
In april 2008 hebben 52 therapeuten van de 3 eerder genoemde centra 1640 behandelingen van 48 patiënten gedurende 4 weken geregistreerd. Momenteel worden de data hiervan geanalyseerd. Met dit deelonderzoek zal worden aangetoond dat met de classificatie behandelingen voor verschillende typen dwarslaesie in verschillende revalidatiecentra in Nederland inzichtelijk kunnen worden gemaakt.

Deelonderzoek 5: Registreren van behandelingen in het buitenland (2009)
Om de internationale bruikbaarheid van de classificatie aan te tonen zullen therapeuten van gespecialiseerde dwarslaesiecentra in 2 landen, Australië en Noorwegen, eveneens gedurende 4 weken behandelingen van patiënten met een dwarslaesie registreren.